جنگ جهانی دوم
به نام او
جنگ جهانی دوم
به نام او
اشتباهات علمی در فیلمها
فاحش ترین اشتباهات علمی در فیلم های سال ۲۰۱۲
ضدقهرمان فیلم با مشت های خردکننده و فن کمرشکن خود، کاملا بتمن را از پای در می آورد. با اطمنیان می توان گفت که غیرممکن است بتمن چنین ضرباتی را تاب بیاورد و زنده بماند. با این حال و در عین ناباوری، تنها ظرف چند روز جمجمه خرد شده و کمر شکسته وی بهبود می یابد و...
فیلم های علمی تخیلی برای آنکه بتوانند تاثیر بیشتری بر تماشاگران داشته باشند،
گاهی اوقات باید برخی قوانین علمی فعلی را زیر پا بگذارند و موضوعاتی را به تصویر
بکشند که در حال حاضر شاید غیرممکن به نظر برسد. اما نباید تا جایی پیش بروند که
اساس کار کیهان را زیر پا بگذارند، گویی که مردم را احمق فرض کرده اند. در این
گزارش، فاحش ترین اشتباهات علمی را که در فیلم های سال ۲۰۱۲ وجود دارند، به
انتخاب سایت پاپ ساینس با هم مرور می کنیم.
● The Amazing Spiderman
تنها تعداد اندکی از فیلم های سینمایی وجود دارند که در آنها مانند این فیلم،
قانون بقای جرم به سخره گرفته می شود. نویسندگان فیلم نامه برای آنکه ناباوری ما
را مسکوت بگذارند، به گزش یک عنکبوت اصلاح شده ژنتیکی استناد می کنند که به پیتر
پارکر (یا همان مرد عنکبوتی) «معافیتی ناگهانی و معجزه آسا از قوانین حاکم بر
طبیعت» می بخشد. تنها پس از آن است که مرد عنکبوتی می تواند در حالی که به چیزی جز
تار عنکبوت وصل نیست، از یک موج انفجار شدید جان سالم به در برد؛ آن هم بدون آنکه
حتی یک استخوان در بدن ابر انسانی اش بشکند.
با این وجود، دو نکته مثبت نیز در کار کارگردان، مارک وب وجود دارد. نخست، وی تلاش
کرد تا جایی که ممکن است از بدل کاری های زنده استفاده کند؛ در نتیجه از تقلب های
غیرضروری در اصول فیزیک به واسطه استفاده از جلوه های ویژه رایانه ای اجتناب شد.
دوم، وی با جیمز کاکالیوس (فیزیک دانی از دانشگاه مینه سوتا) مشورت کرد تا یک
معادله ریاضی برای ترمیم سلولی و فناپذیری بشری موسوم به «الگوریتم نرخ تباهی»
بنویسد؛ که توضیح دهد چطور یک انسان می تواند به یک مارمولک عظیم الجثه تبدیل شود.
اگرچه این معادله قلابی و ساختگی است، اما کاکالیوس آن را با ادغام چند عبارات
واقعی ریاضی؛ از جمله معادله گومپرتز (که احتمال زنده ماندن تا یک سن خاص را توصیف
می کند) و بخش هایی از یک مطالعه در سال ۲۰۰۱ / ۱۳۸۰ با عنوان «اعتبار نظریه پیر شدن و طول
عمر» ساخته است.
درجه نقض علمی: خفیف
● Looper
سفر در زمان نکته حیاتی فیلم لوپر است. در این فیلم، روسای خلافکاری که در سال ۲۰۷۴ / ۱۴۵۳ زندگی می کنند، دشمنان خود را در زمان به ۳۰ سال قبل می فرستند
تا توسط آدمکش هایی موسوم به «حلقه ساز (Looper)» کشته شوند. اشتباه فیلم در این است که علم
نشان می دهد سفر رو به عقب در زمان غیرممکن است، و اگر هم امکان پذیر باشد؛ انرژی
مورد نیاز برای انجام آن از تمام انرژی موجود در جهان بیشتر است.
کارگردان فیلم، ریان جانسون، احتمالا قبل از ساخت فیلم این نکته را می دانست؛ و به
همین دلیل از یک حقه هوشمندانه برای خشنود کردن مخالفان خشمگین استفاده کرده است.
در یک صحنه، شخصیت اصلی فیلم به نام جو (با بازی جوزف گوردون لویت) با شخصیت خودش
در آینده (بوروس ویلیس) بر سر میز شام گفتگو می کند. جو جوان از جو سالخورده می
پرسد که سفر در زمان چطور امکان پذیر است، و ویلیس برای اینکه به او بفهماند که که
جزئیات مهم نیستند اما سفر در زمان امکان پذیر است، جواب می دهد: «نمی خوام درباره
مزخرفات سفر در زمان حرف بزنم. چون اگر بخوام این کار رو بکنم، باید تمام روز رو
اینجا باشیم و آخرش هم به اینجا می رسیم که داریم با دستمال سفره و نی نمودار درست
می کنیم.» حداقل نکته مثبت اینجاست که کل فیلم از چنان ساختار محکمی برخوردار هست
که بتوان این راه حل جناب جانسون را قبول کرد.
درجه نقض علمی: خفیف
● Skyfall
تصور کنید که در روی یک دریاچه عمیق و یخ زده، در مقابل اسلحه یک شخص مزدور قرار
گرفته اید. برای اجتناب از تیر خوردن، شما تفنگ نیمه خودکار فرد مقابل را از چنگش
در می آورید، به درون یخ شلیک می کنید و در نتیجه هر دو نفر به درون آب یخ زده
سقوط می کنید. پس از چند دقیقه تلاش برای خفه کردن شخص مزدور در زیر آب، از درون
یخ خارج می شوید، چند صد متر می دوید، و بدون تلاش چندانی با پرتاب یک کارد به پشت
دشمن خود، همکارتان را نجات می دهید.
موارد بالا، توصیف یکی از صحنه های اصلی فیلم جدید جیمز باند، اسکای فال است؛ صحنه
ای که البته از نظر علمی بسیار منزجر کننده است. اگر شما کسی غیر از ویم هاف ملقب
به مرد یخی باشید که رکورددار بیشترین زمان باقی ماندن در یک استخر یخ زده (با
رکورد ۱ ساعت و ۵۲ دقیقه و ۴۲ ثانیه) است؛ در چنین شرایطی پس از چند دقیقه دچار افت شدید دمای بدن
(Hypothermia) خواهید شد و احتمالا پس از ۱۵ دقیقه خواهید مرد.
اما قبل از آن، بدن شما خون را از اندام های خارجی تان می مکد و با ذخیره سازی آن
سعی می کند تا اندام های داخلی بدنتان را گرم نگاه دارد؛ که باعث می شود شما
هشیاری خود را از دست بدهید و دچار لرزشی غیر قابل کنترل شوید. مطمئنا چنین حالتی،
وضعیت مناسبی برای پرتاب دقیق چاقو نیست.
همچنین وجود چشم اندازی درهم و برهم از دانش کامپیوتر در سراسر فیلم انسان را آزار
می دهد. به طور خاص؛ در یکی از این صحنه های عذاب آور، یک هکر نابغه به نام کیو
تلاش می کند تا با باز کردن یک «الگوریتم کدگذاری پلیمورفیک» که پیوسته در حال
تغییر است، مرحله بعدی نقشه های شیطانی شخصیت تبهکار فیلم را کشف کند. کیو این
الگوریتم را بر روی یک صفحه عظیم نمایش می دهد، و به نحو اعجاب آوری باند طی چند
ثانیه معما را با حدس زدن گذرواژه سیلوا حل می کند. مطمئنا فیلم به چنین صحنه هایی
نیاز دارد، اما اگر قرار است که رمز پیوسته در حال تغییر باشد، چطور فقط یک
گذرواژه کوتاه است؟
درجه نقض علمی: متوسط
برای دیدن ادامه به ادامه ی مطلب مراجعه کنید.
