دلایل دگرگونی تانک ها از جنگ جهانی دوم

در جنگ جهانی دوم طرفین به افزایش قدرت آتش وافزایش ضخامت زره فکر میکردند.این روش فکری در جنگ موثر بود اما پس از پیشرفت زیاد در سلاح های ضد تانک انفرادی طراحان به فکر اصلاح ایده هایشان افتادند.آنها به فکر افزایش چابکی و روش های جدید محافظت افتادند. در زمان جنگ جهانی 2 تانک های سبک متوسط وسنگین و فوق سنگین داشتیم که خوب بودن تانک منوط به داشتن توپ قدرتمند و زره نفوذ ناپذیر بود که سرعت تانک را تا حد زیادی پایین می آورد اما بعد از جنگ  سرد و با پیشرفت زره های کامپوزیتی سبک وزن نوع تانک ها  به تانک های اصلی نبرد (main battle tank ) تغییر یافت.یکی از آخرین تانک های موفق سنگین وزن t-10 یا is 10 بود که در جنگ 6 روزه هم استفاده شد

 یکی از بهترین ایده های دفاعی ،زره انفجاری بود.این زره هنگامی که توپ به آن برخورد میکند یک انفجار درست میکند تا در مقابل توپ توان ایستادگی داشته باشد البته این روش بیشتر در مقابل گلوله های های He high explosive موثر بود.

حال به انواع زره های موجود میپردازیم:

1- Steel Armor

ساده ترین نوع زره که از اولین تانکها بوده! اینطوری که پلیت های فولاد/آهن رو weld میکردن به هم و تانک رو میفرستادن بجنگه!! نمونه های جدیدش رو heat treating هم بعدا بهش میدادن که بتونه با گلوله های kinetic energy مقابله کنه.

 بقیه در ادامه مطلب

 

2- Aluminum Armor

چون الومینیوم چگالی کمتری دارد و از آهن و محکمتر، همون وزن آهن که توی مدل قبل بود رو از الومینیوم استفاده میکردن، ولی اینطوری میشد مقاومت بیشتری ازش درست کرد به جای همون وزن از آهن. اینطوری هم ضخامت تانک بیشتر میشد و هم محکمتر بود، بدون اینکه وزنش بیشتر بشه.




3- Perforated steel Armor

سوراخ هایی توی نسل های قبلی زره درست میکردن برای اینکه وزنش رو کم کنن، ولی تا 70% مقاومتش رو برای گلوله های kinetic زیاد کنن. اندازه این سوراخ ها هم نصف diameter گلوله هایی بود که بهش شلیک میشدن. این فضاهای خالی یه خوبی دیگه هم داشتن که مقاومت رو برای گلوله های HEAT و HESH هم زیاد میکردن. (مثلا اگه گلوله به لبه های این سوراخ ها میخورد، یا منحرف میشد یا تغییر جهت میداد یه کم و همین خودش خیلی از نیروی اون گلوله رو از بین میبرد.) جنس این پلیت ها از الومینیوم، فولاد، اورانیوم، tungsten و سرامیک هم هست. توی مدلهای جدید این زره، این زره آخرین لایه هست و کنارش چند لایه برای مکس-پروتکشن استفاده میکنن. 



4- Ceramic Laminates

همون کاری که با فولاد توی مدل 1 میشد، به جاش از سرامیک ها استفاده میشه. اینها مقاومت خیلی خیلی خوبی برای همه گلوله های دارن، ولی ساختشون و بهشون شکل دادن سخته. قیمتشون هم زیاده، تکنولوژی خیلی قوی هم میخواد. برای همین از میکسی از سرامیک هایی مثل ورینت های Alumina یا Boron Carbide استفاده میکنن به همراه فلزهایی که گفتیم.




5- High Tensile Alloy Faced Armor

معمولا ورقه هایی از الیاژهای تنگستن یا اورانیوم استفاده میشه که مقاومت خیلی خیلی بالایی بهش میده. البته از Tungsten-carbide هم استفاده میکنن که از کمی از اورانیوم (DU) قوی تره. DU کمتر احتمال داره بشکنه در برابر ضربه ها، ولی غبار سمی داره که مشکل های زیادی داره. برای همین از هر دو نوع استفاده میشه.



6- ERA – Explosive Reactive Armor

ارزون ترین و راحت ترین راه برای مقابله با گلوله های HEAT همین زره هست. روی پلیت فولادی (یا بقیه) معمولا اکسپلوسیوها رو بسته بندی میکنن و وقتی گلوله به تانک میخوره، اینها منفجر میشن و قسمت زیادی از خطر این گلوله های رو از بین میبرن. مشکلشون اینه که جلوی گلوله های kinetic کاری نمیتونن کنن، و خوبیشون هم اینه که سبک هستن، ارزون هستن، مدیولار هستن و راحت میشه نصبشون کرد.



7- Spaced Armor

یکی از قدیمی ترین راه های زیاد کردن مقاومت زره، بدون اینکه از مواد پیشرفته استفاده کنیم، این هست که دور زره اصلی turret یا hull، تخته هایی بگذاریم. اینکار باعث میشه تانک مقاومت خیلی عالی برای گلوله های HESH داشته باشه. بین این تخته-پلیت با زره، هیچی نیست! ولی همین هیچی، برابر shaped charge ها مثل یه پلیت فلزی کار میکنه، با این تفاوت که هیچ وزنی نداره! توی نمونه های مدرن تر، شکل اون رو طوری درست میکنن که باعث بشه زاویه برخورد گلوله ها، تغییر پیدا کنه و یا منحرف بشه کامل یا از نیروش کم بشه.



8- Advanced Combinations

هر وقتی هست که از دو یا چند تا از روش های بالا استفاده کنیم.

منابع:military.ir ویکی پدیا