پیش از نبرد:
در آن زمان ژاپن از جانب متفقین و آمریکا تحت تحریم بود. این کشور بدون دسترسی به آهن، نفت، کتان، لاستیک و دیگر مواد حیاتی توان ادامه جنگ در چین را نداشت به همین دلیل وارد مذاکراتی فشرده با آمریکا شد تا بتواند این مواد را تهیه نماید. ممانعت روزولت از ارائه پیشنهادی منطقی باعث گشت تا دولت میانهروی ژاپن به سرکردگی کونویه شکست خورده و دولتی جدید و جنگطلب به ریاست ژنرال توجو (Tojo) در ژاپن سر کار آید. در 3 نوامبر 1941، سفیر آمریکا طی تلگرافی به وزارت خارجه اعلام نمود که تحریمهای اقتصادی ممکن است ژاپن را وادار به یک "هاراکیری ملی" نموده و این کشور وارد جنگ با آمریکا شود. بخش اعظمی از منابع خبری آمریکا نیز به این کشور اطلاع میدادند که ژاپن دست به حملهای علیه آمریکا خواهد زد.
رقابت ژاپن و آمریکا در اقیانوس آرام و آسیای جنوب شرقی در دوران بین دو جنگ بتدریج شدّت بیشتری یافت. جنگ چین و ژاپنکه از ۱۹۳۷ آغاز شده بود، همچنان ادامه داشت و در حالی که ژاپن بر مراکز عمده صنعتی، جمعیت، بندرها و منابع زیرزمینی چین سلطه یافته بود، آمریکا با کمک به دولت کای شی، درصدد بود جلوی سیاست توسعهطلبانه ژاپن را سد کند. از زمان آغاز عملیات جنگی هیتلر در اروپا، موقعـیت مساعدتری برای ژاپن در خاور دور فراهم شد؛ بگونهای که رژیم نظامی حاکم بر ژاپن، قصد خود را مبنی بر توسعه منافع در آسیای جنوب شرقی ـ یا همان مستعمراتی که در اختیار استعمارگران اروپایی قرار داشت ـ آشکار ساخت. آمریکا بطور جدی با طرحها و نقشههای ژاپن مخالفت کرده، تحریمهای اقتصادی و تجاری بر ضد آن کشور را افزایش داد. نقطه اوج این تضاد منافع و سیاستها، به صورت حمله ژاپن به ناوگان دریایی آمریکا، نمود پیدا کرد.بعضی معتقد هستند که آمریکا با به بن بست رساندن مذاکرات با ژاپن و صدور اولتیماتوم برای ژاپن باعث این حمله شد و هدف آمریکا گرفتن نقش محوری متفقین از انگلستان بود ولی با نگاه به تلفات آمریکایی ها در این نبرد باید اندکی در آن تامل کرد
تاریخ:
۷ دسامبر ۱۹۴۱![]() |